Certificaat van klanttevredenheid
Leuke verrassing van een tevreden patiënt
Hier doen we het voor! Afgelopen dinsdag werden we blij verrast door een mail van een van onze patiënten met daarin een zelfgeschreven ‘certificaat van klanttevredenheid’ voor onze kliniek in Nieuwegein. We kennen al de waarderingen op Zorgkaart Nederland, waar we heel veel aan hebben, maar zo’n leuk initiatief als dit zetten we graag even in de schijnwerpers.
Veel patiënten zien heel begrijpelijk op tegen een darm- of maagonderzoek. We vinden het daarom belangrijk om ons best te doen u op uw gemak te laten voelen tijdens de afspraak. Het is goed om te horen, dat wat we de patiënten willen bieden in dit geval ook heeft gewerkt! Lees hieronder het geanonimiseerde ‘certificaat van klanttevredenheid’:
Certificaat van klanttevredenheid
Hierbij verklaart ik, als klant van Polidirect Nieuwegein, zich bijzonder in zijn nopjes met de genoten VIP-darmbehandeling aldaar.
Relaxte medewerkers, die tijd hebben voor onnozele vragen. Wanneer je plaatsneemt op het bed in de ‘vooraf-kamer’ en een klysma behoeft omdat het niet helemaal gelukt is met het thuis leegdiarreeën, blijft ‘De Kleine Zuster’ Susan geduldig en vriendelijk. Zelfs mijn buitengewoon taaie en glibberige aderen brengen haar niet uit haar humeur. Zij weet ook feilloos het optimum tussen ‘met rust laten’ en ‘op mijn gemak stellen’ te treffen – dat is niet slecht voor een arts!
Eenmaal in de O.K. wordt mij heel attent een roesje aangeboden. Uit misplaatste trots sla ik dat af. Dan gaat de arts subvoyeuristisch aan de gang met zijn darmworm. Je kunt op de monitor meekijken. Ziet er allemaal hetzelfde uit: roze natte gangen. Bram, de arts, weet gelukkig wèl altijd waar hij zit. Het doet alleen in de bochten af en toe zeer, maar dan begint één van de assistenten (Esther meen ik) met beide vuisten mijn darmen uit de knoop te kneden en gaat alles weer goed.
Op de terugweg naar de uitgang wordt halt gehouden bij een paar poliepjes. Zien er uit als hoge naaktslakjes, in dezelfde kleur als de darm. De andere assistent (Hannan staat in de correspondentie) gaat nu met een soort op afstand bediende tekenlasso aan de gang. Zij heeft een vaste hand, zodat de poliepjes kansloos zijn. Er blijft een plat vlakje darmwand over. Al die tijd blijft er ruimte voor luchtige conversatie en aanschouwelijk onderricht.
De ‘vooraf-kamer’ blijkt – heel zen – ook de ‘achteraf-kamer’ te zijn. Daar krijg ik heerlijke croissantjes met koffie van Susan, als beloning voor de vastentijd.
Wat wil een mens nog meer. Ik verheug mij nu al op het controle-onderzoek over drie jaar!
